Cup:All hope
Rate:20+
Wirter:Mikety_N_Vesly
Talk:.ในที่สุดก็ได้เลิกลงฟิคแล้ว เย้
จองโฮซอกไม่ค่อยเข้าใจในวันสำคัญต่างๆสักเท่าไหร่ว่าทำไมทุกคนต้องจดจำมันนักหนา
จองโฮซอกค่อนข้างจะสนใจแค่ปัจจุบันมากกว่าว่าเราทำสิ่งต่างๆดีแค่ไหน อย่างเช่นตอนนี้
"ฮึก...ปะ...อย่าปล่อยใน อึก"
เสียงกระท่อนกระแท่นครวญครางออกมาจากปากนิ่มที่กำลังถูกรุกรานด้านหลังมาจากน้องชายคนเล็กของพวกเขา เจ้าเด็กตัวโตยังคงส่งตัวตนเข้ามาไม่หยุดหย่อน แผ่นหลังบางเคลื่อนไปตามแรงกระแทกจนหัวชนเข้ากับหัวเตียงหลายต่อหลายครั้ง
โฮซอกพยายามส่งเสียงห้ามปรามแล้วแต่เหมือนเจ้าเด็กจอนจองกุกจะยังหน้ามืดตามัวไม่หาย ไสกายเข้าออกในตัวเขาไม่หยุดจนกระทั่งปลดปล่อยออกมาเต็มช่องทางนั้นแหละสิ่งใหญ่โตถึงได้ถูกถอดถอนออกไป
"เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน...พี่ยุนกิ อา..."
ยังรู้สึกผ่อนคลายได้ไม่เต็มที่ช่องทางด้านหลังก็ถูกเติมเต็มโดยพี่คนรองอีกครั้ง เสียงกรีดร้องที่เริ่มเหืดแห้งจากการใช้งานมาเป็นเวลานานทำเอาคนสวยที่กำลังรองรับอารมณ์อยู่แทยบขาดใจ โฮซอกส่งสายตาไปมองพี่ใหญ่ที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักในการขอความช่วยเหลือ
คิมซอกจินมองแววตาใสอย่างสงสารจับใจ คนตัวสูงเดินไปหยิบขวดน้ำมาให้พร้อมป้อนคนที่โดนกระทำอยู่ให้ดับความกระหายแต่ดูเหมือนมันจะเป็นการยากเหลือเกินในเมื่อพี่คนรองยังคงส่งแก่นกายเข้าออกไม่เลิก
"โฮซอกฮยองผมไม่ไหวแล้ว"
น้องคนรองอย่างคิมแทฮยองเข้ามาร่วมวงด้วยอีกครั้งพร้อมเพื่อนสนิทคู่ใจอย่างจีมินที่ระดมจูบลงบนไหล่บางอย่างต้องการ มือเรียวถูกบังคับให่กอบกุมส่วนนแข็งืนของเจ้าน้องทั้งสองแทบไม่เว้นว่าง มันเป็นการยากเหลือเกินที่จะควบคุมร่างกายในหลายๆทางได้ เขาเสียการควบคุมในหลายๆครั้งที่ยุนกิฮยองกระแทกกระทั้นเข้ามาจนหน้าคว่ำ แต่เจ้าเด็กข้างๆทั้งสองก็ไม่ยอมให้เขาปล่อยมือเสียที
.
.
.
.
.
.
"ปอ ตื่นไปเรียน!!!!!!!"
หวังอะไรกันคะ Happy april fool day ขั่บ
