การรังแกจองโฮซอกยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ รอยจูบ รอยดูด หรือร่องรอยที่แสดงความเป็นเจ้าของถูกเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆบนกายขาวรอยแล้วรอยเล่าเสียจนแทบไม่เหลือบริเวณพื้นที่ใดให้เพิ่มมันได้อีก
ร่างโปร่งที่ตอนนี้เหลือเพียงกายเปล่า เรือนกายงามสะท้านความเย็นของเครื่องปรับอากาศ เรี่ยวแรงที่เคยมีตอนนี้เหลือเพียงความอยากในกามารมณ์ที่กำลังเพิ่มพูนขึ้นเพราะรุ่นน้องในวงที่ยังคงเชยชิมคนตรงหน้า
“จีมินนา...อือ....พอแล้ว”เสียงติดแหลมพยายามเอ่ยออกมาให้ชัดเจนแต่มันกลับกระท่อนกระแท่นเพราะคนเด็กกว่าที่ยังไม่หยุดการรังแก จีมินผละออกมาจากการละเลงรอยบนตัวอีกฝ่าย ใบหน้าน่ารักเลิกคิ้วขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่ถูกส่งไปให้เสียจนตาเล็กหยีลงกลายเป็นเพียงขีด
“พี่อยากได้อะไรมากกว่านี้ไหมล่ะครับ”ดวงตาเล็กไล่มองร่างกายอีกฝ่ายอย่างพึงพอใจในผลงานของตัวเอง มือป้อมเชยคางมนให้เงยขึ้นมาสบตา เพียงโฮซอกพยักหน้าน้อยๆก็ไม่จำเป็นต้องรอช้า
ราชสีห์กำลังจะขย้ำเหยื่อแล้ว
“อ่ะ! อย่านะ ฮือ....พี่ไม่ชอบ”โฮซอกรีบดีดดิ้นทันทีเมื่อปากอิ่มเข้าครอบครองแท่งเล็กสีสะอาดตาที่ออกมาชมโลกอยู่นานแล้ว กายบางขยับกายหนีลิ้นร้อนที่ละเลงเลียลงบนส่วนหัวช้ำเยิ้มไปด้วยน้ำสีใส จีมินพยายามอย่างมากที่จะไม่กัดไอ้แท่งแสนน่ารักของคนตรงหน้าที่กำลังสั่นระริกอยู่ในโพรงปากอุ่นของตัวเอง
น่ารักเหมือนเจ้าของมันไม่มีผิด
เสียงครางกระเส่าของคนด้านล่างทำเอาปากอุ่นยิ่งปรนเปรอเจ้าแท่งเนื้อสีสวยด้วยความชำนาญ จัดการใช้ปากรูดเข้าออกเรียกเสียงหวานให้ร้องออกมาได้อย่างน่าฟัง โฮซอกพยายามที่จะกลั้นเสียงของตัวเองแล้ว พยายามมากแล้วจริงๆ
แต่พัคจีมินคงจะเก่งเกินไป
“อือ...จีมิ- อ่า จีมินนา พอแล้ว”มือเรียวทึ้งเส้นผมสีอ่อนพยายามรั้งให้คนที่เอาแต่ปรนเปรอให้เขาไม่สนใจว่าจะถูกห้ามยังไง แรงดึงเส้นผมทำให้คนเด็กกว่าต้องผละออกมามอง ใบหน้าน่ารักของรุ่นน้องขมวดเป็นปมเมื่อโดนขัดใจกับสิที่ทำอยู่
โอเค เวลาจีมินปกติก็น่ารักดี แต่เวลาโกรธเนี่ย...โคตรน่ากลัวเลย
“อะไรครับ”จากปกติที่มักจะเป็นเสียงแหลมจีมินกลับใช้เสียงที่กดลงต่ำเมื่ออารมณ์ไม่ค่อยดี โฮซอกสะดุ้งวาบ ตายแน่ๆเขาขัดใจจีมินตอนนี้เขาต้องโดนฆ่าตายแน่ๆ
“อะ..เอ่อ คือ ฮยองจะ อื้อ!”ยังไม่ทันพูดจบประโยค ปากสวยก็ถูกเข้าประกบด้วยปากอิ่มของอีกคน ความนุ่มนิ่มของปากสีสวยถูกบดเข้าหาแรงๆพร้อมฝ่ามือร้อนที่เปลี่ยนมาชัดรูดแท่งหรรษาของโฮซอกแทน ความเสียวทำให้คนใต้ร่างอยากจะแหบปากร้องครางบอกถึงความรู้สึกดีแต่ก็ถูกปิดกั้นด้วยริมฝีปากของอีกฝ่าย เรียวลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปภายในโพรงปากเล็กกวาดต้อนน้ำหวานมาเชยชิมเสียจนมีบางส่วนเล็ดรอดออกมาจากปากของคนโตกว่า
ร่างขาวที่เปลือยเปล่าอ่อนระมทวยไร้เรี่ยวแรงจะสู้ ใช้เวลาเพียงไม่นานก็สำเร็จความใครคาฝ่ามือป้อมๆ จีมินค่อยๆถอนจูบออกมาไล่เลียเก็บเกี่ยวน้ำสีใสที่ไหล่ย้อยออกมาตามริมฝีปากของโฮซอกและน้ำกามที่เลอะบนมือของตัวเอง
ได้เวลาเอาจริงแล้วสิ
ตาเล็กมองสภาพของคนสวยที่นอนหอบหายใจรวยรินอยู่บนพื้นกลางห้องซ้อม จีมินค่อยๆปลดตะขอกางเกงตัววเองและชั้นในสีเข้มออกไปให้พ้นทาง
ร่างโปร่งถูกรั้งให้ค่อยๆยืนขึ้นโดยมีคนเด็กกว่าซ้อนอยู่ด้านหลัง โฮซอกพยายามอย่างมากที่จะเคลื่อนตัวไปตามที่คนเป็นน้องบังคับก่อนจะมาหยุดยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องซ้อม
ตายล่ะ ตายแน่ๆ
เสียงร้องดังขึ้นในห้วงความคิดของคนตัวบางกว่าที่พึ่งรู้ตัวว่าร่างของตนเองกำลังสะท้อนอยู่บนบานกระจก ใบหน้าใสขึ้นริ้วสีแดงเต็มไปทั้งหน้าและใบหู อายจนขาที่แทบไม่มีแรงอยู่แล้วยิ่งสั่นเข้าไปใหญ่
พัคจีมินก็อยากจะสงสารอยู่หรอก แต่การได้รังแกจองโฮซอกโดยทำให้เขินอายเนี่ย
น่ารักน่าแกล้งชะมัด
“พี่รู้ไหมว่าตัวเองมีผิวที่เนียนและนุ่มมือขนาดนี้”จองโฮซอกแทบไม่หลงเหลือแรงยืนอีกต่อไปเมื่อรุ่นน้องร่วมวงจัดการสอดนิ้วป้อมๆของตัวเองเข้ามายังช่องทางด้านหลัง แขนแกร่งอีกข้างรั้งเอวบางเอาไว้ไม่ให้คนสวยตรงหน้าล้มลงไปกับพื้น โฮซอกเท้าแขนตัวเองกับบานกระจก ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันอย่างอดกลั้นอารมณ์เสียวที่ถูกรุกรานจากช่องทางด้านหลังอย่างเชื่องช้า
จีมินสอดนิ้วเข้าในช่องทางที่กำลังตอดรัดนิ้วของเขาอย่างรุนแรง พยายามอดทนอย่างมากในการเบิกช่องทางแทนที่จะจับไอ้มังกรผงาดของตัวเองยัดเข้าใส่ในรูนุ่มนิ่มนี่เลย เสียงสะกัดกั้นอารมณ์ของอีกฝ่ายยิ่งบีบให้คนเป็นน้องเกิดความกระหายในร่างตรงหน้ามากขึ้นในทุกๆวินาที
นิ้วถูกสอดใส่มากขึ้นเรื่อยๆจากหนึ่งเป็นสองและจากสองเป็นสาม แต่ความรัดแน่นกลับไม่ได้คลายลงไปเลย ช่องทางสีสวยยังคงตอดรัดเสียแน่นประหนึ่งไม่อยากให้เขาถอดถอนนิ้วออก แต่มันถึงเวลาแล้ว
ความโล่งทำให้ร่างของโฮซอกผ่อนคลายขึ้นทันทีแต่ไม่นานความใหญ่โตก็เข้ามาแทนที่ที่ช่องทางด้านหลังทำเอาเสียงแหลมถูกเปล่งร้องออกมาเสียไม่ได้ศัพท์ แท่งร้อนที่มีขนาดไม่ธรรมดาของคนด้านหลังค่อยๆขยับเข้ามาภายในร่างของคนเป็นพี่ จีมินพรมจูบไหล่มนเพื่อปลอบประโลมไม่ให้คนที่กำลังรัดแน่นอยู่ตอนนี้เกร็งมากกว่าเดิม มือร้อนถูกส่งไปรูดรั้งแก่นกายเล็กเพื่อเรียกร้องความสนใจจากด้านหน้าแต่ความเจ็บก็ยังคงเข้ามารบกวนตลอดเวลา
กว่าไอ้ลูกรักของพัคจีมินจะเข้าไปในตัวของรุ่นพี่ตรงหน้าได้หมดก็ต้องทั้งพรมจูบลูบไล้คนตรงหน้าเสียนาน ตอนนี้ภายในตัวของโฮซอกกำลังตอดรัดพัคจีมินเสียจนอยากจะถึงจุดหมายตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม ร่างกำยำขยับตัวเข้าออกอย่างเชื่องช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเจ็บไปมากกว่านี้
เสียงหายใจที่สั่นระริกทำเอาเขายิ่งเอ็นดูรุ่นพี่ตรงหน้าเช้าไปใหญ่ ปากอิ่มกดจูบลงบนแก้มยิ่มที่แดงระเรื่อเพราะความอายและความเหนื่อยล้า นี่เข้ายังไม่ทันจะเริ่มทำอะไรก็ทำเอาโฮซอกฮยองแทบจะหมดแรงแล้วสิ สงสัยต้องรีบทำงานเสียหน่อย
จากที่เคยค่อยเป็นค่อยไปพอช่องทางของอีกฝ่ายเริ่มคลายตัวพัคจีมินก็กระหน่ำรัวเอวเข้าใส่อย่างคนเก็บกดมานาน ปากสวยของคนตรงหน้าร้องลั่นใบหน้าสวยฝังเข้าไปที่เรียวแขนของตนเองที่ท้าวไว้กับกระจกบานใหญ่ จีมินรั้งเอวของโฮซอกให้ขยับออกมาจากกระจกคางมนถูกเชยให้หันขึ้นไปมองกระจกก่อนใบหน้าที่แดงอยู่แล้วจะยิ่งแดงขึ้นไปอีกแดงจนแทบไม่เห็นใบหน้าขาวๆแบบปกติเลย
จีมินคนบ้า แกล้งแบบนี้อีกแล้ว ฮือออ
จีมินยิ้มอย่างพอใจเมื่อโฮซอกพยายามขัดขืนที่จะไม่มองหน้าของตนเองในกระจกแต่เพียงแค่เสียงที่กระซิบชิดใบหูเอ่ยออกมาเขาก็จำต้องมองภาพน่าอายของตัวเองอยู่อย่างนั้นจนจบกิจกามที่แสนจะยาวนาน
‘’ถ้าพี่ไม่มองคืนนี้เราคงไม่ได้นอนกันแน่ๆครับ”
จองโฮซอกจะจำไว้ว่าไม่ควรวอแวกับพัคจีมินมากเกินไป
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับไปต่อที่เด็กดีนะครัช
