Cut
“อ่ะ! เดี๋ย-“
เสียงใสขาดห้วงยามเมื่อเรียวลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากนิ้ม กายบางบิดเร่าแต่กลับขยับไม่ได้เพราะใครอีกคนซ้อนหลังตนไว้
ความชื้นแฉะจากน้ำลายที่ถูกถ่ายทอดมาจากอีกฝ่ายมันทั้งรู้สึกแปลกใหม่และดีไปในเวลาเดียวกัน
โฮซอกไม่ได้ตั้งใจจะโอนอ่อนไปตามการกระทำของคนตรงหน้า แต่เพราะนิ้วมือเย็นๆที่ถูกส่งมาจากด้านหลังลอดเข้าไปในเสื้อนักเรียนตัวบาง
แทฮยองร่วมมือกับมินยุนกิโดยการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของคนตัวเล็กออก ยอดอกสีสดเผยสู่สายตาของราชสีห์ทั้งสอง
แทฮยองไม่ลังเลเลยที่จะก้มลงชิมเจ้าเม็ดสีสวยที่ล่อตาล่อใจเขา ลิ้นร้อยนตวัดเลียจนน้ำลายเหนียวเหนอะเปรอะเปื้อนชุ่มยอดอกทั้งสองข้างของโฮซอกไปหมด
“หันมานี่”
ยุนกิจัดการเชยคางอีกฝ่ายให้หันมารับจุมพิตจากตน เสียงครางกระเส่าที่เคยดังก้องอยู่ในห้องเงียบให้ไปเหลือเพียงเสียงช่ำแฉะของการดูดดึงริมฝีปากและแทฮยองที่ตั้งใจเชยชิมร่างกายของคนที่คั่นกลางอยู่
โฮซอกไม่รู้ว่าคนทั้งสองถอดเจ้าสิ่งที่เรียกว่าเครื่องแต่งกายออกกันตั้งแต่เมื่อไหร่ พอมินยุนกิถอดริมฝีปากออกจากเขาให้ได้พักหายใจไม่นานเจ้ามังกรสองตัวที่กำลังผงาดก็กำลังชี้หน้าเขาอยู่
แม่ โฮซอกไม่เคยเห็นอะไรน่ากลัวเท่านี้มาก่อน
“อมซะ”
ยังไม่ทันได้ตอบปฏิเสธหรือเอะเสียงขัดออกไปแม้แต่น้อย แก่นกายใหญ่ๆที่ไซต์มันเกินมนุษย์ปกติเกินไปหน่อยก็ถูไถไปทั่วใบหน้าสวยที่ยังคงมีกรอบแว่นบดบังไว้อยู่
โฮซอกอยากเอ่ยออกไปว่าตนนั้นทำไม่เป็น และไม่เคยทำมาก่อนถึงจะเป็นฟุโจชิและอ่านนิยายวายก็เถอะแต่การที่ต้องมาเมคเลิฟให้คนอื่นแบบนี้ถือเป็นเรื่องใหม่สำหรับเขา
ลิ้นนิ่มแตะลงบนส่วนหัวแดงฉ่ำอย่างกล้าๆกลัว รสสัมผัสไม่คุ้นเคยที่อาจจะบอกไม่ได้ว่ามันรสชาติดีหรือแย่กันแน่แต่ที่รู้ๆคือเขาต้องทำมัน
น้ำฉ่ำเยิ้มที่ร่องตรงกลางของส่วนหัวเหนียวเหนอะถูกลิ้นเล็กโลมเลียเสียจนแทบสะอาด ยุนกิพยายามดุนดันเจ้าลูกชายตัวโตเข้าริมฝีปากนิ่มแต่เขาอาจรีบมากไปหน่อยเพราะฟันซี่หน้าในปากอีกคนมันครูดเสียจนความเสียวแล่นปราบไปทั่วร่างเผลอทิ้งน้ำหนักตัวลงไปจนแก่นกายทิ้งลำคอคนตัวบาง ร้อนให้แทฮยองรีบเข้ามาดึงโฮซอกออก
ดวงตาเรียวสวยพริ้มไปด้วยหยาดน้ำใส ไม่เว้นแม้แต่ปากที่ปรนเปรอให้มินยุนกิเมื่อครู่ก็เปรอะเปื้อเต็มไปหมดไม่รู้ว่ามาจากน้ำลายของคนตัวบางหรือเจ้าลูกชายเขามันผลิตน้ำออกมาเยอะกว่าปกติกันแน่
“เล่นกันไม่รอผมเลยนะครับ”
โฮซอกที่กำลังตกใจกับเสียงคนที่พึ่งมาใหม่ตั้งใจจะหันไปมองแต่ใบหน้ากลับถูกยึดไว้จากเจ้าเด็กข้างบ้าน
แทฮยองขยับเอวสวนเข้าออกภายในโพรงปากคนสวยตรงหน้า เอวสอบไม่ได้เร่งรัดนักเพียงแต่ค่อยๆขยับให้อีกฝ่ายได้มีจังหวะพักหายใจบ้าง เสียงทุ้มก็คอยกระซิบบอกให้คนที่มีหน้าที่ปรนเปรอเขาปฏิบัติตาม
โฮซอกค่อนข้างเรียนรู้ได้ไวสังเกตจากลิ้นเล็กที่จากเคยอยู่นิ่งๆตอนนี้มันเริ่มรูดไปพร้อมกันกับริมฝีปากแล้ว
“พอก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะเสร็จสะก่อน”
แทฮยองดึงเอาส่วนขึงขันออกจากโพรงปากกระทันหันจนน้ำลายมันยืดยาวไปพร้อมๆกับแก่นกายของเขา
ภาพโฮซอกตอนนี้มันน่ามองเสียจนแทบอดใจไม่ไหว
ใบหน้าแดงก่ำภายใต้กรอบแว่นที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีใสเต็มตัวไปหมด อกบางกระเพื่อมหอบหายใจขึ้นลงโชว์ยอดอกบวมช้ำที่ถูกจัดการโดยฝีมือของคิมแทฮยอง
“ขอก่อนนะ ทุกคนเล่นกันมาก่อนหน้ากูมาตั้งเยอะนี่”
จองกุกเอ่ยบอก
ร่างหนาที่ประกอบไปด้วยมัดกล้ามยังคงมีเสื้อผ้าอยู่ครอบองค์เพียงคนเดียวเพียงแต่กางเกงนักเรียนขายาวถูกปลดออกพร้อมซิปที่รูดลงจนสุดเผยให้เห็นชั้นในสีแดงสดที่ตอนนี้มีอะไรสักอย่างดุนดันอยู่จนนูนเปล่งออกมาเสียน่ากลัว
การกวักมือเรียกแบบนั้นคือเขาต้องยอมไปใช่ไหม
โฮซอกนั่งลงบนพื้นตรงหน้าจอนจองกุกที่ยืนอยู่ คนตัวโตส่งสัญญาณให้เขาจัดการกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ดูจะหงุดหงิดจนดุนดังชั้นในของคุณพ่อ
มือเรียวค่อยๆแปะลงไปบนชั้นในสัมผัสความแข็งขืนผ่านเเนื้อผ้า ลูบไล้มันเบาๆแต่กลับมีเสียงซี๊ดปากมาจากคนที่เขากำลังจะปรนเปรอให้
“ถอดมันออกสิ”
โฮซอกฟังคำสั่งแต่โดยดึง รั้งเอาชั้นในลงมาเหน็บไว้ข้างใต้ฐาน จองกุกถึงกับหลุดขำ เขาสะดุ้งวาบเมื่อลูกชายเพื่อนดีดตัวออกมาชี้คุณอาโดยไม่ตั้งใจ
แรงรูดรั้งเบาๆไม่ได้ขัดใจจอนจองกุกนัก เพียงแต่มันดูจะเนิบนาบไปไม่ทันใจเขาจนต้องส่งมือลงไปช่วยให้อะไรอะไรมันเร็วขึ้น
ช่วยปลุกปั้นอารมณ์ของอีกคนไม่นานร่างบางก็ถูกดึงรั้งให้ขึ้นมานอนแผ่อยู่บนเก้าอี้ไม้ จองกุกจัดท่าให้อีกฝ่ายแยกขาออกจากกัน ขาเรียวตั้งฉากอยู่บนเก้าอี้จนเห็นช่องทางที่ยังคงสดใหม่อยู่อย่างชัดเจน
“ดะ…เดี๋ยว คือเรา…สะ…ใส่ถุงยางกัน ได้ไหม”
โฮซอกไม่ได้จะขัดหากทุกคนจะทำอะไรเขา เพียงแต่มันควรมีเครื่องป้องกันกันเสียหน่อย
บอกตามตรงเขาก็ไม่คิดว่าตัวเองจะยอมอะไรง่ายๆแบบนี้แต่พอคิดว่าจะมีสักกี่ครั้งในชีวิตกันที่ตัวประกอบอย่างเขาจะได้มานอนอยู่ใต้ร่างเหล่าบรรดาตัวเอกแบบนี้
ความอยากรู้อยากลองก็เป็นอีกสิ่งที่ทำให้ร่างกายมันร้อนรุ่มไปเสียหมด อยากรู้ว่าไอ้ที่ตัวเองอ่านมาในฟิคหรือกระทั่งที่ตนแต่งนั้นมันจะเหมิอนกันหรือเปล่า
“จิ๊ ไอ้แทเอาถุงมาดิ๊”
จองกุกจิ๊ปากอย่างขัดใจนิดหน่อย ไม่ได้หงุดหงุดอะไรมากเพียงแต่เขาก็อยากรีบๆเข้าไปสำรวจข้างในของร่างตรงหน้าใจจะขาด
ถุงยางถูกสวมใสเข้าไปบนลำกายแข็งขืน จองกุกเริ่มรู้สึกขี้เกียจที่จะเตรียมพร้อมให้อีกฝ่ายเพราะตอนนี้เจ้าลูกชายของเขามันใกล้จะระเบิดเสียเต็ม ไปๆม่ๆเลยกลายเป็นว่าจองโฮซอกจะเป็นฝ่ายเบิกทางตัวเองเอง
นิ้วเรียวยาวค่อยๆสอดเข้าไปในโพรงนุ่ม แรงบีบรัดของช่องทางทำเอาต้องนิ่วหน้าเพราะความเสียวซ่านที่ได้รับ
กายบางบิดเร้ายามนิ้วของตัวเองขยับเข้าออกในช่องทางส่งเสียงร้องอื้อ้าอย่างสุขสมเสียจนแทบลืมว่ามีอีกสามชีวิตกำลังรอตนอยู่
นิ้วกลางถูไถไปตามผนังด้านในช่องทางกระทั่งเจอจุดที่ทำเอาร้องเสียงหลง นัยส์ตาใสเอ่อคลอน้ำตาจนแพขนตาเปียกชุ่มไปหมด
“ฮ่ะ! อ่าา…อึก อื้อ!!”
โฮซอกกระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมาโดยไม่แม้แต่จะแตะต้องส่วนหน้าขอตนเเลยสักนิด น้ำสีขาวขุ่นถูกละเลงลงบนตัวโดยฝีมือของเขาเองและยอดอกที่ตั้งชูชันขึ้นมาเสียแทบแข็งเป็นไต
“ฮ่า….ฮ่าาา อ่ะ จองกุกอา”
เสียงหวานส่งเสียงเรียกเพื่อนชายแล้วมีเหรอที่จอนจองกุกจะต้องรออะไร
--------??%--------
