“นายนี่มันจริงๆเลยนะ”อดไม่ได้ที่จะดุคนตัวบางที่ตอนนี้กลายเป็นมาอยู่ใต้ร่างของเขาเรียบร้อยแล้ว
มินยุนจีจัดการก้มลงไปฟัดไอ้เจ้าก้อนแก้มกลมทั้งสองข้างอย่างหมั่นเขี้ยว จมูกโด่งฟังลงบนซีกแก้มนิ่มสูดดมกลิ่นหอมของอีกฝ่ายเข้าเต็มปอด ริมฝีปากหยักกดจูบข้างแก้มนิ่มอีกครั้งก่อนจะค่อยๆไล่ไปตามสันกรามช้าๆ
ปากร้อนหยุดตรงลำคอขาวฝังฟันคมลงประหนึ่งผีดูดเลือดจนร่างข้างใต้ร้องเสียงหลงเพราะความเจ็บ ร่องรอยลึกปรากฏให้เห็นเด็นชัดจนเหมือนแผลจากท่านเคาท์แดร็กคิวล่า เรียวลิ้นไล่เลียชิมรสชาติเลือดที่ซึมออกมา แม้รสขมปราดเข้าสู่ประสาทรับรสแต่มันไม่ได้น่าสะอิดสะเอียดสำหรับเขาเลย
“อื้อออ เจ็บนะ”เจโฮปร้องออกมาเมื่ออีกฝ่ายขบกัดลงมาบนคอเขาเสียแรง ริมฝีปากหยักดูดดุนผิวเนียนทั่วลำคอขาวจนเกิดรอยแดงทั่วบริเวณแทบจะไม่มีช่องว่างให้ได้ทิ้งร่องรอยไว้ได้เพิ่ม
พรุ่งนี้คงต้องใส่เสื้อที่ปิดคอได้แล้วล่ะ
แขนเรียวเกาะเกี่ยวลำคอแกร่งเมื่ออีกฝ่ายจับร่างของเขาอุ้มขึ้น ทั้งที่ความสูงของเราทั้งคู่เขาเป็นฝ่ายได้เปรียบด้วยซ้ำ แต่เรื่องพละกำลังโฮบิคงต้องยอมแพ้จริงๆ
ปึ่ก!
เสียงแผ่นหลังบางกระแทกเข้ากับประตูห้อง...ใช่สิ เขาเกือบลืมไปด้วยซ้ำว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ในห้องแต่งตัว
มือขาวจัดการล็อคประตูอย่างแน่นหนาเพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีใครเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาในขณะที่พวกเขากำลังจะบรรเลงเพลงรักกันอย่างสุขสม กายแกร่งที่ยังคงอยู่ในชุดกระโปรงทาบทับเข้าหาร่างบาง จัดการยกขาเรียวให้เกาะเกี่ยวเอวสอบของเขาก่อนจะบดเบียดส่วนนูนเต่งเข้าหากัน
“โฮปอ่า...เอานี่ไปใส่สิ”เสียงกระซิบแหบพร่าข้างหูทำเอาขนอ่อนทั้งร่างลุกเกรียว ตาเรียวมองตามไปด้านล่างก็เห็นกระโปรงตัวเดียวกับที่มินยุนจีใส่เมื่อกี้ถูกถอดออกแล้วยื่นมาให้เขา
ถามว่าเจโฮปยอมใส่ไหม
ไม่เอาน่าใครจะไปใส่กันล่ะ น่าอายจะตาย
แต่ก็ไม่ได้บอกว่าถ้ามีคนใส่ให้แล้วจะไม่ใส่ซักหน่อย
ยุนจีปลดกางเกงผ้าเนื้อดีที่สวมใส่อยู่บนร่างของอีกฝ่ายออกแล้วแทนที่มันด้วยกระโปรงนักเรียนที่ยาวถึงเข่า มันจะไม่ดูเซ็กซี่เลยซักนิดถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าตัวเล็กของเขาจัดการม้วนมันขึ้นจนตอนนี้ขาอ่อนขาวเนียนมันโผล่พ้นชายกระโปรงออกมาอวดความสวยให้เขาเผลอส่งมือร้อนไปลูบไล้มันอย่างหลงไหล
ฝ่ามือหยาบลูบไล้จากเข่าสวยขึ้นไปบนขาอ่อนที่นิ่มมือ อดไม่ได้ที่จะบีบมันอย่างหมั่นเขี้ยวจนเกิดรอยแดง เจโฮปไม่ได้ร้องโวยวายมากนักแม้บางทีจะมินยุนจีอาจจะทำแรงไปบ้างแต่ใบหน้าสวยกลับปรือปรอยแทนพร้อมฟันคมที่ขบกัดริมฝีปากตัวเองอย่างยั่วยวนนั้น
มันทำเอามินยุนจีแทบเป็นบ้า
“ความจริงนายเหมาะจะแต่งหญิงมากกว่าฉันสะอีกนะ”ยุนจีว่าพรางมือหนาก็ปลดปราการตัวจิ๋วสีขาวสะอาดของอีกคนออก ชั้นในสะอาดตาร่วงหล่นลงไปกองอยู่ตรงข้อเท้าแต่ก็ไม่ได้รับความสนใจจากคนตัวบางนัก เขาทำเพียงสะบัดมันทิ้งไปและหันมารับจูบจากคนตรงหน้าแทน
เสียงดูดปากกันจ๊วบจ๊าบดังลั่นห้อง คราบน้ำสีใสที่ไหลเชื่อมรวมถึงยามที่ริมฝีปากของทั้งคู่หลุดออกจากกันจนยืดยาวมันช่างดูหยาบโลนแต่กับสถานการณ์ที่อารมณ์พุ่งสูงกว่าทุกสิ่งก็แค่ปล่อยมันไปตามความต้องการของตัวเอง ร่างทั้งสองโถมเข้าหากันอย่างไม่ยอมแพ้จากที่ตอนแรกที่เอาลูกรักถูไถกันผ่านเนื้อผ้านิ่มตอนนี้ถึงเวลาที่พวกเขาจะพาเด็กๆมาทักทายกันแล้ว
“ฮือ...ใหญ่ขึ้นหรือเปล่า ไม่เจอกันนานเลยนะหลานชาย”เจโฮปพูดอย่างอารมณ์ดี มือนิ่มส่งออกไปทักทายหลานชายคนโปรดที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอหน้าค่าตากันเท่าไหร่เพราะตารางงานที่แน่นบวกกับกำลังคัมแบคทำให้ต่างฝ่ายต่างหลับเป็นตายทุกครั้งที่กลับไปหอ
“รูดเร็วๆสิ อืม...แบบนั้น”ร่างบางจัดการรูดรั้งแก่นกายอีกฝ่ายให้เร็วพอกับความต้องการที่พุ่งสูง มือเรียวทั้งสองข้างมอบความอุ่นให้กับลูกรักของอีกฝ่าย นอกจากจะชักรูดตามความยาวแล้วก็ไม่วายต้องหยอกล้อกับลูกบอลทั้งสองลูกอย่างเท่าเทียมกัน
มินยุนจีซูดปากยามเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝันเต็มทน ก่อนที่จะได้ปลดปล่อยมือหนาก็จับมือคนที่กำลังสนุกสนานกับการเล่นกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเขาให้หยุดสะก่อน ร่างเพรียวถูกจัดท่าให้หันไปหาประตู สะโพกอิ่มที่สวมใส่กระโปรงอยู่ถูกจัดให้โก่งโค้งจนตอนนี้ไอ้กระโปรงที่ถูกพับลอยเด่นโชว์แก้มก้นขาวให้มินยุนจีอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ
ภาพก้นอวบอิ่มที่ถูกกระโปรงนักเรียนบดบังเพียงครึ่งเดียวมันช่างล่อตาล่อใจเขาเสียเหลือเกิน
“อ่ะ! อืออ..อ...เสียว”แก่นกายยักษ์ทาบทับลงไปตรงร่องกลางระหว่างสะโพกมนทั้งสองข้าง เอวสอบขยับเคลื่อนไหวถูไถมันเข้ากับความนุ่มนิ่มของผิวเนื้อที่ขนาบข้าง แม้จะไม่ได้สอดใส่เข้าไปภายในตัวของร่างบางตรงหน้าแต่ไอ้เจ้าแก้มก้นนุ่มนิ่มทั้งสองข้างที่คล้ายจะโอบรัดลูกชายของเขาอยู่ตอนนี้มันก็ทำให้รู้สึกดีไม่น้อย
“อืม...จะเสร็จแล้ว อ่า”เพียงไม่นานที่กายทั้งสองเคลื่อนตัวถูไถกันน้ำกามก็ถูกฉีดพุ่งออกมาจากอารมณ์ที่ขึ้นไปแตะยังจุดสูงสุดเปรอะเปื้อนไปทั่วผิวเนื้อเนียนเรียบอย่างเย้ายวน
“อ่า..โฮป อืม...เด็กดี”เมื่อเห็นว่าร่างสมส่วนเสร็จสมแล้วเจโฮปก็ไม่รอช้า ปากอิ่มเข้าครอบครองแก่นกายร้อน โพรงปากอุ่นเข้ามอบความสุขสมให้มินยุนจีอีกครา ยามที่เรียวลิ้นนิ่มไล่เลียไปตามส่วนหัวบานเพื่อกวาดต้อนน้ำข้นที่ยังคงหลงเหลืออยู่บนลูกชายของยุนจีจนสะอาดเกลี้ยง
“ยุนจีย๊า~ ช่วยเค้าบ้างสิ”เมื่อโพรงปากนิ่มผละออกไปร่างโปร่งของคนที่ตอนแรกทำความสะอาดให้ลูกชายของเขาตอนนี้กายบางขึ้นไปนั่งบนเคาท์เตอร์หน้ากระจกเป็นที่เรียบร้อย ขาเรียวชันขึ้นพร้อมแยกออกจากกันอย่างไม่กลัวว่าจะเห็นทะลุไปถึงไหนต่อไหน
“ยุนจีย๊า~หลานชายคิดถึงแล้วนะ”
แล้วจะให้มินยุนจีทำอะไรได้นนอกจาก...เข้าไปแสดงความรักกับหลานชายตัวน้อย
Min yoongi
“ฮะ...ฮยอง ทำ อื้อ”เรียวปากร้อนฟ้อนเฟ้นไปตามผิวนุ่มของคนใต้ร่างอย่างชำนาญ ยามเมื่อริมฝีปากบางลากไล้ผ่านเรือนกายสวยโฮซอกก็จำต้องสั่นสะท้าน ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเสียวซ่าน
นอกจากมินยุนกิจะได้ชื่อว่าเป็นแร๊ปเปอร์ที่มีความเก่งกาจในการคุมจังหวะหายใจแล้ว มินยุนกิก็คงเป็นแรปเปอร์ที่ใช้ลิ้นได้เก่งเช่นเดียวกัน
“ยุนกิ...ฮึก ยุนกิฮยอง จะทำอะไร คะ...ครับ”ปากบางได้รูปของคนบนร่างลากไล้ไปต่ำลงเรื่อยๆจนรู้สึกโหวงช่องท้องไปเสียหมด ฝ่ามือเล็กพยายามดันศีรษะที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดการกางเกงยีนส์สีซีดของเขาให้ออกไปให้พ้นทาง โฮซอกร้องเสียงหลงยามเมื่อเจ้ากางเกงยีนส์และชั้นในหลุดลอดออกไปจากเรียวขาเป็นที่เรียบร้อยเหมือนกระชากหัวใจของเขาหลุดตามไปด้วย
“อย่าถามในสิ่งที่รู้อยู่แล้ว”น้ำเสียงเย็นเฉียบทำเอาริมฝีปากอิ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ เขาก็พอจะรู้แหละว่าต่อจากนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่มันกลับไม่เคยชินเสียที
ยิ่งจังหวะที่มินยุนกิจับเจ้าลูกชายสุดที่รักของเขาขึ้นมาเขย่าคอเหมือนปลุกให้ตื่นตามด้วยเรียวลิ้นร้อนฉ่าที่ค่อยๆบรรจงสัมผัสลงไปบนแก่นกายขนาดพอเหมาะของเขา เพียงคนตรงหน้าจัดการไล่เล็มลูกชายตัวน้อยของเขาช้าๆ
คำว่าสวรรค์มันก็ไม่ไกลเกินเอื้อม
“หึ ยังไม่ถีงสองนาทีเลย”ใบหน้าหวานแดงฉ่าทันทีเพราะแค่เพียงคนตรงหน้าแตะร่างกายของเขาเขาก็แทบไม่มีแรงแล้ว แล้วยิ่งการปลดปล่อยที่เรียกได้ว่านกกระจอกยังไม่ทันกินน้ำนี่อีก มันน่าอายเสียจนต้องยกแขนเรียวขึ้นมาปิดบังใบหน้าไม่กล้าสบตาคนด้านบนแม้แต่น้อย
“ฮ่ะ...อ่า ยะ...ยุนกิฮยอง อย่าทำ อึก!”โฮซอกสะดุ้งวาบ กายบางเผลอแอ่นเข้าหาเรียวปากร้อนด้วยความเสียวซ่าน ยิ่งมินยุนกิดูดเข้าที่ส่วนหัวสีอ่อนมากเท่าไหร่เสียงครางอื้ออึงของคนใต้ร่างที่พยายามกั้นเอาไว้ก็ยิ่งดังมากขึ้นเท่านั้น
จองโฮซอกไม่แน่ใจว่ามินยุนกิเก่งเกินไปหรือเป็นเพราะตัวเขาเองกันแน่ที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนจนกระทั่งมาเจอกับมินยุนกิ ร่างกายถึงได้ตอบสนองอีกฝ่ายง่ายดายขนาดนี้
หรือบางทีอาจจะเป็นทั้งสองอย่าง
“เด็กดี”มือหนาชักรูดแก่นกายของคนใต้ร่างเพื่อรีดน้ำสีขุ่นที่ถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้งอย่างใจเย็น ตาคมไล่มองคนตัวบางที่กำลังสั่นระริกอยู่ใต้ร่างเขาอย่างเอ็นดู ถ้าเป็นคนอื่นมันคงจะน่าเบื่อเอามากๆหากปลดปล่อยซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยที่เขายังไม่ทันทำอะไรมากมาย แต่เมื่อเป็นจองโฮซอกมันกลับดูน่ารักจนอดใจไม่ไหว
ในยามที่แก่นกายขนาดเล็กกระตุกปลดปล่อยพร้อมเสียงครางฮือในลำคอนั้นมันยิ่งน่าแกล้งเข้าไปใหญ่
“ทำ...ทำอะไร ครับ”โฮซอกละแขนเรียวออกจากดวงตายามเมื่อได้ยินเสียงคนด้านบนขยัยทำอะไรสักอย่าง ภาพตรงหน้าคือมินยุนกิที่ล่นกางเกงนอนตัวบางออกให้เจ้าโลกขนาดใหญ่ออกมาเยี่ยมชมโลก มือแกร่งกำลังรูดขึ้นลงบรรเทาอาการอึดอัดของลูกชายตัวใหญ่อยู่
สายตาคมที่จ้องมองมายังเรือนกายของเขามันช่างดูเร่าร้อนจนรู้สึกอายขึ้นมา ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงเรื่อตั้งใจจะคว้าผ้าห่มมาปกปิดร่างกายเอาไว้แต่กลับถูกมือหนากระชากออกพร้อมร่างของมินยุนกิที่ขึ้นมาคร่อมอยู่บนหน้าอก
โฮซอกเคยคิดมาตลอดว่าอวัยวะสืบพันธุ์ของคนเราไม่ได้น่ามองเสียเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ไอ้เจ้าลูกรักของยุนกิมันช่างเย้ายวนเขาเหลือเกิน
“ออรัลให้ที”ไม่ใช่ประโยคขอร้องแต่เป็นประโยคบังคับ ทันทีที่มินยุนกิพูดจบ แก่นกายขนาดใหญ่ก็เข้าถูไถปากนิ่มของอีกฝ่ายจนโฮซอกต้องยอมเปิดปากออก ความรู้สึกแรกยามเมื่อเจ้ายักษ์ใหญ่เข้ามาอยู่ในโพรงปากบอกได้คำเดียวว่า ลวกปาก
อุณหภูมิที่สูงเกิดกว่าปกติของลูกชายมินยุนกิทำเอาจองโฮซอกอยากจะคายทิ้งเสียตรงนั้นติดก็แค่คนเป็นพ่อที่พยายามดุนดันยัดเยียดลูกชายให้เข้าออกโพรงปากของเขาอย่างเพลิดเพลิน
เสียงคำรามในลำคอบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่ามินยุนกิกำลังรู้สึกดีแค่ไหน
แม้โฮซอกจะพึ่งเคยออรัลให้คนอื่นครั้งแรกแต่เขาก็ได้เรียนรู้มาจากคนเป็นพี่ซึ่งมักออรัลให้เขาเสมอ โพรงปากนิ่มพยายามเคลื่อนเข้าหาแท่งร้อนให้ครอบครองมันเข้าไปมากที่สุด แต่อาจเพราะพยายามมากเกินไปและความยาวที่ดูจะเกินตัวดวงตาใสก็พร่าไปด้วยหยาดน้ำตาจนน่าเอ็นดูไปเสียหมด
ยุนกิพยายามไม่เร่งรีบมากนักกับการขยับสะโพกสอบเคลื่อนเข้าออกในโพรงปากนิ่ม แต่ยิ่งช้าเขาก็ยิ่งทรมานมากขึ้นเท่านั้นหากไม่ใช่เพราะลิ้นเล็กที่พยายามเลียนแบบเขาในการไล่เลียแท่งไฟร้อนไปด้วยในปาก
แก้มที่ดูน่ารักน่าหยิกอยู่แล้วยิ่งตุ่ยขึ้นในตอนที่เขาทิ่มเจ้าลูกรักให้ไปชนกระพุ้งแก้มของอีกคน โฮซอกทำท่าทางเหมือนจะงอแงแต่เจ้าตัวเล็กก็พยายามอย่างมากที่จะไม่ให้ฟันครูดไปกับแก่นกายใหญ่
“อื้ม....โฮซอก ปละ...ปล่อย อื้อ”มินยุนกิกำลังเห็นสวรรค์อยู่รำไร มือขาวตั้งใจจะจับเจ้าลูกชายออกมาปลดปล่อยด้านนอก แต่เมื่อสะโพกแกร่งกำลังจะดึงออกเรียวปากเล็กกลับพยายามดูดดุนอย่าเอาใจ พร้อมฟันซี่เล็กที่ครูดท่อนเนื้อแข็งเพื่อสร้างความเสียวซ่านให้อย่างจงใจ
ยุนกิไม่รู้หรอกว่าโฮซอกไปเอาเทคนิคพวกนี้มาจากไหน
รู้แค่ตอนนี้เขากระตุกปลดปล่อยเรียบร้อย...
เรียกว่าน้ำเจิงนองปากอ่าวกันเลยทีเดียว
